Yorgun Savaşçı

İki gün önce herbişeyimle buluştum bambaşka planlarımız varken bir aksilikten dolayı planlarımız suya düştü.
Bizde meciyeköyde buluşalım dedik  oradan hava mis taksime yürüyelim derken yine hava güzel diye devam

edelim oturmayalım dedik. İstiklal caddesini bir güzel dolaştıktan sonra dayanamayıp yorulduğumu söyledim. O yürümekten hiç yorulmaz ve kapalı mekanlarada dayanamaz aslında ama 6 yıldır benle dayanıyor :) Tercihi dolaşmak  ben biraz çabuk yorulurum diye bu sefer söylemeyeceğim bir şey dedim ama yine yapamadım. Sonra biraz bir yerde oturduktan sonra havanın güzel olması hatta muhteşem olmasıyla yine yürüyelim dedik. Ve ilk aldığım  babet yine ayağımı vurdu! Neden neden ilk giydiğimde hep yara oluyor! Herbişeyimde kızdı bana "şu babetleri neden giyiyosun , giysene işte spor ayakkabı" diye halbuki değişiklik yapmak istemiştim :(

Ve bugün kardeşim, 11. sınıf ve üniversite için iki sene full çalışma yapacak , bugünde boşmuş ilk ve son boş günüm belki diyerek eksikleri varmış , alışveriş yapalım dedi. Benim zavallı ayaklarım ayakkabıya girmedi bile ondan önceki günün yorgunluğu ve yaraları üzerine. Ama ablalık işte yara bantlarıyla çıktım yollara ve o görevide sonlandırdıktan sonra evime kavuştum.

Şimdi hem deli gibi yürümekten hem de yaralarım yüzünden kıpırdamak istemiyorum, çok yorgunum çok!
Bu da böyle bir dert anlatma oldu:)